Wanneer de magiër bij toverslag de dag in nacht heeft veranderd en afscheid heeft genomen van zijn publiek, verschijnt midden in de zaal de Toren van Babel, de volgende Hollandse Meester wordt daarmee aangekondigd; Bruegel. “Ik raakte geïnspireerd door het verhaal achter het schilderij, waarbij volgens de Bijbel God de bouwers van de toren strafte voor hun hoogmoed om tot in de hemel te willen reiken, door ze in allerlei verschillende talen te laten spreken. Eigenlijk gaat het hier in feite om verbeelding van communicatie. Of liever gezegd: kortsluiting in communicatie, waardoor mensen elkaar niet meer gaan begrijpen. De muziek is overigens gebaseerd op oorspronkelijke muziek uit die tijd. En ja, uiteindelijk gaat het mis en stort de hele boel in elkaar.”

God heeft gestraft, het is over en uit, na hoogmoed komt de val. Wat rest is de Triomf van de Dood, zoals Bruegel dat heeft verbeeld in zijn schilderij. Met de huidige techniek komt de dood tot leven, rijdend op zijn kar vol schedels door een desolaat landschap van hel en verdoemenis. Af en toe richt hij zich tot zijn publiek, om vervolgens zijn macabere weg te vervolgen. Het doek kwast zwart en het wordt donker.